Με αφορμή τη χθεσινή επιχείρηση διάσωσης Σύρων προσφύγων στη Γαύδο, μια αναδρομή στους “εγκλωβισμένους” συμπατριώτες τους στην πόλη μας —- Η απίστευτη ταλαιπωρία του Χανιώτη ξενοδόχου που έχει μπλεχθεί στα γρανάζια των σύγχρονων… Πόντιων Πιλάτων Mε αφορμή την χθεσινή επιχείρηση διάσωσης των Σύρων μεταναστών στο Λιβυκό πέλαγος και την κινητοποίηση των αρχών του νησιού αλλά και της κεντρικής εξουσίας (π.χ. οι ενέργειες της αναπληρώτριας υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης κας Τασίας Χριστοδουλοπούλου), σήμερα θα επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε αρχικά την αντίστοιχη κινητοποίηση που είχαν δείξει οι αρχές αλλά και ο απλός κόσμος πριν από ένα χρόνο, όταν αρχές Απριλίου, 335 Σύροι και Αιγύπτιοι, διασώθηκαν -κοντά στην Παλιόχωρα- μετά το ναυάγιο του δουλεμπορικού που τους μετέφερε κι έπειτα την τύχη των 154 Σύρων όταν αφέθηκαν απροστάτευτοι από την επίσημη πολιτεία [τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και σε κεντρικό (με δύο διαφορετικές Κυβερνήσεις) αλλά ακόμη και από την ίδια την Ε.Ε.].
Κι αν ο Πόντιος Πιλάτος πριν από 2000 χρόνια ένιπτε τας χείρας του στην υπόθεση του Ιησού, στις μέρες μας σε θέση Πόντιου Πιλάτου έχουμε το ελληνικό κράτος, Ε.Ε. οι οποίοι με τη στάση τους όχι μόνο δεν έδωσαν λύση στο πρόβλημα των μεταναστών εκείνων άμεσα όπως είχαν υποσχεθεί αλλά έσυραν τόσο τους ίδιους τους πρόσφυγες όσο και ένα Χανιώτη ξενοδόχο, στη δίνη μιας απίστευτης ταλαιπωρίας που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα…
Τα “Χ.Ν.” είχαν από την πρώτη στιγμή παρουσιάσει την περιπέτεια των 335 προσφύγων που διασώθηκαν «εν πλω από το δεξαμενόπλοιο Olympic Faith περίπου 70 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Παλαιόχωρας», όπως διαβάζουμε στο φύλλο της 1ης Απριλίου όπου και ετίθετο το θέμα της παραμονής τους: «Αγνωστο παρέμενε έως αργά χθες τη νύχτα το πού θα κρατηθούν οι 331 μετανάστες (σ.σ. δεν είχε γίνει ακόμη η καταμέτρησή τους) που αναμένονταν σήμερα το πρωί στην Παλαιόχωρα, καθώς η δημοτική Αρχή δήλωσε σε Λιμενικό και Αστυνομία, ότι αδυνατεί να φιλοξενήσει τόσους ανθρώπους».
Ο τότε δήμαρχος Καντάνου – Σελίνου κ. Δερμιτζάκης μιλώντας στα “Χ.Ν.” σημείωνε ευθαρσώς την αδυναμία του Δήμου του να φιλοξενήσει τόσα πολλά άτομα: «Δεν έχουμε τη δυνατότητα να φιλοξενήσουμε τόσα πολλά άτομα. Αυτό δήλωσα και στο Λιμεναρχείο».
Την επόμενη ημέρα το πρωτοσέλιδο των “Χ.Ν.” αναφερόταν στην πρωτοφανή κινητοποίηση για τη διάσωση και φιλοξενία των 335 μεταναστών, ενώ στον υπότιτλο έκανε μνεία στην τεράστια συμβολή των εθελοντικών ομάδων, οργανώσεων και τοπικών φορέων.Ηταν για μία ακόμη ημέρα το κύριο θέμα της εφημερίδας. Κάποιους μόνο απ’ όλους εκείνους που έσπευσαν να βοηθήσουν μπορούμε να δούμε και στο παρακάτω απόσπασμα από το ρεπορτάζ της σελ. 32: «Οι τοπικοί φορείς κατέβαλαν τεράστια προσπάθεια ώστε να διαμορφώσουν κατάλληλα τον χώρο της αγοράς (σ.σ. είχαν μεταφερθεί στις εγκαταστάσεις του εκθεσιακού χώρου της Περιφερειακής Αγοράς στην Αγιά) φέρνοντας στρώματα, χημικές τουαλέτες και 6 σόμπες. Τεράστια ήταν η συμβολή του Ερυθρού Σταυρού Χανίων και των Σαμαρειτών,[…] του Στρατού στην εξασφάλιση της διατροφής και κλινοσκεπασμάτων. Το Μ.Α.Ι.Χ., το Δημοτικό Γηροκομείο, η Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, το Πεδίο Βολής προσέφεραν μερίδες φαγητού. Πολύ μεγάλη η συμβολή της Περιφέρειας Κρήτης και των Υπηρεσιών της, όπως επίσης και του Δήμου Χανίων, σε είδη πρώτης ανάγκης και στην οργάνωση, ενώ το “παρών” έδωσαν από την πρώτη στιγμή οι “Γιατροί του Κόσμου”, το Νοσοκομείο Χανίων, το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών και άλλοι φορείς, ενώ υποδειγματική ήταν η συμπεριφορά των αντρών του Λιμενικού και της ΕΛ.ΑΣ.». Τότε στις πολλές ανακοινώσεις που δημοσιεύθηκαν ήταν και του “Στεκιού Μεταναστών” που εκτός άλλων εκδήλωνε και την ανησυχία του για την τύχη των 276 ανδρών, των 47 παιδιών, 20 γυναικών και δύο βρεφών για τους οποίους ελόχευε ο κίνδυνος «να καταλήξουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κάτω από τις γνωστές άθλιες συνθήκες κράτησης».
Τις επόμενες ημέρες αποφασίστηκε η απέλαση των Αιγυπτίων όπως όριζαν οι διεθνείς συνθήκες ενώ οι Σύροι πρόσφυγες πολέμου παρέμειναν ελεύθεροι (4 Απριλίου) «έξω από το Αστυνομικό Μέγαρο, στον δρόμο και χωρίς… στέγη». Τα παραπάνω διαβάζουμε σε σχετικό ρεπορτάζ της 5ης Απριλίου με τίτλο: “Ελεύθεροι αλλά… εγκλωβισμένοι” και υπότιτλο “Δεν απελαύνονται όμως δεν έχουν πού να πάνε”. Σο ίδιο ρεπορτάζ αναφέρεται ότι «μετά από συμφωνία της Περιφέρειας Κρήτης με το Υπουργείο Εργασίας και Πρόνοιας κλείστηκε ξενοδοχείο στη Νέα Χώρα για τη φιλοξενία των γυναικόπαιδων κυρίως». Κάπου εδώ όμως ξεκινάει ο… Γολγοθάς τόσο για τους 154 Σύρους πρόσφυγες όσο και για ένα συμπολίτη μας, στο ξενοδοχείο του οποίου βρέθηκαν να φιλοξενούνται οι πρόσφυγες. Κι αυτό επειδή η αρχική συμφωνία για παραμονή των προσφύγων για 4-5 ημέρες στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο δεν τηρήθηκε με αποτέλεσμα κυριολεκτικά να εγκλωβιστούν σε μια απίστευτη ταλαιπωρία για την οποία κανένας εκ των αρμοδίων(!) φορέων δεν μπόρεσε έκτοτε να δώσει λύση! Πρόκειται για ένα σίριαλ πάμπολλων επεισοδίων που από καιρού εις καιρόν κάποια από αυτά έχουν δημοσιοποιηθεί και μέσα από τα “Χ.Ν.”. Ο επί ένα έτος “εγκλωβισμός” των Σύρων -σήμερα στο ξενοδοχείο παραμένουν περίπου 30 εξ αυτών- αλλά και του ίδιου του ξενοδόχου λόγω της αναλγησίας του κράτους αλλά και της ίδιας της Ε.Ε., είναι πέραν κάθε λογικής.
Το θέμα παραμένει ανοικτό παρά τις εκκλήσεις του ξενοδόχου με επιστολές και όχι μόνο προς υπουργούς (τέως και νυν), βουλευτές, περιφερειάρχη, αντιπεριφερειάρχη, δύο Ελληνες πρωθυπουργούς, ακόμη και στον Ελληνα Επίτροπο Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας της Ευρωπαϊκής Ενωσης κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο. Δεν έχει λάβει καμία απάντηση-δέσμευση ότι θα αποζημιωθεί για τη φιλοξενία των προσφύγων (έως τώρα δεν έχει λάβει καμία αποζημίωση). Ενα από τα πολλά ερωτήματα που τίθενται βέβαια είναι και το πώς ένας πολίτης για πάνω από ένα χρόνο μπορεί και ανταπεξέρχεται στις όσες ανάγκες έχουν οι άνθρωποι αυτοί που κυριολεκτικά δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Φτάνει να αναλογιστούμε τους φορείς, συλλογικότητες κ.λπ. (καταγράφονται και στο παρόν κείμενο) που βοήθησαν τις 3-4 πρώτες ημέρες, ώστε να κατανοήσουμε το ακριβές μέγεθος της βοήθειας που χρήζουν.
Οσο για τη συγκεκριμένη επιχείρηση, φυσικά δεν μπορεί να λειτουργήσει ενώ φαίνεται ότι χάνει και τη φετινή τουριστική περίοδο όπως δήλωνε ο ξενοδόχος (βλ. “Χ.Ν.” 23-3-15): «η κατάσταση έγινε ανυπόφορη και για τους πρόσφυγες και για εμάς. Εκείνοι άρχισαν να αντιμετωπίζουν έντονα ψυχολογικά προβλήματα, που είχαν ως αποτέλεσμα την πρόκληση φθορών στα ξενοδοχεία μας και τη δημιουργία προβλημάτων στην ευρύτερη περιοχή[…]. Εμείς, ως ξενοδόχοι χάσαμε όλη την τουριστική περίοδο καθώς ήταν αδύνατον να φιλοξενηθούν τουρίστες στο ξενοδοχείο μας».
Ποιος θα δώσει τη λύση; Ισως ο Πλανητάρχης. Είναι ίσως ο μόνος στον οποίο δεν έχει απευθυνθεί ο Χανιώτης επιχειρηματίας…
